Een week in de klas vol verrassingen

Maandag

We zijn hier vandaag 6 weken, de tijd vliegt ongelofelijk snel. Zoef.

Vandaag starten we onze tweede week van onze tweede stageperiode. Katrien mag het, voor de verandering, eens hebben over dialoogjes. Sarah is het hele weekend bezig geweest met lessen, die ze vandaag dan toch niet moest geven. En Sam diende als gaatjesvuller: als de juf weg was, mocht hij iets doen. Intussen komen de Kuma Hés, geluidenborden, Fais comme ça's, de grote bananen, ... al onze oren uit. Nog suggesties?

We werkten een kleurbeloningssysteem uit voor de klassen.

Muziekles met de tamtam in het 3e leerjaar.

Maar er is ook verrassend nieuws: zaterdag gaan we, normaal gezien, een dagje op uitstap naar Dakar en Ile Gorée. Daarvoor hebben we het gezelschap van Mr. Ngom, de stagiair van de school, ingeroepen die ons maar al te graag wil meenemen. Hij is zonder twijfel de meest enthousiaste leerkracht van het korps. Het was hij die ons elke keer weer inleidde in de klassen tijdens de muzische week. Hij staat ook altijd al van kilometers ver naar ons te wuiven als we aankomen, haalt (telkens als we hem zien) zijn spiekbriefje Nederlands boven om ons een goeiedag of smakelijk te wensen, begint spontaan zijn Engels boven te halen om ons te verbazen, en blijft maar herhalen dat hij 'tot onze dienst' staat. En daar gaan we dus zaterdag van gebruik maken. Eerst was hij zaterdag al bezet, want hij zei dat hij bij zijn mama moest gaan eten, maar omdat het geen worst met appelmoes is, verkiest hij om met ons mee te gaan. We zijn door hem al uitgenodigd om de volgende keer worst met appelmoes te komen eten. 

In de namiddag bereiden we ons voor op de eerste remediëringsdag, die morgen staat gepland. Dan nemen we de jongsten, de eerstejaartjes, onder handen. Ze zijn gewaarschuwd.

 

Dinsdag
Vandaag beginnen we de remediëring, in de twee klassen van het 1e leerjaar. Voor elke klas hebben we 2 uur voorzien, waarin we met een carousselsysteem werken.

Voorbereiden van het remediëringslokaal

De leerlingen komen eerst bij Sarah, die werkt rond lezen en schrijven van letters; daarna bij Katrien voor het schrijven in woorden van de cijfers (Hoe schrijf je 'deux' als je de letter -x niet kan schrijven?) en bij Sam gaat het over de getallen tot 7. We kregen op voorhand een lijstje met de problemen waar we rond moesten werken. Bij sommige onderwerpen vroegen we ons af waarom dat in het 1e leerjaar aan bod moet komen, bij andere onderwerpen vroegen we ons af waarom die zo weinig aan bod komen in de klas.

We hadden, op voorhand, ook het nodige materiaal in elkaar gebokst om de differentiatie te kunnen ondersteunen: getalkaartjes, woord-en letterkaarten,  ...

 

 In het eerste leerjaar is er ook één leerling met een mentale achterstand. We merkten al, bij de observatie, dat zij in de klas niks begrijpt. En omdat er teveel andere leerlingen zijn in de klas, kan de klasleerkracht onmogelijk een goede begeleiding geven aan deze leerling. Wij werken elk een halfuurtje met haar tijdens de differentiatie: liedjes zingen, legpuzzels maken, kleuren en vormen bij elkaar passen, haar naam leren schrijven aan het bord, schrijfpatronen uitproberen, ...  De tijd vliegt razendsnel voorbij.

Woensdag

Wekker, snooze... wekker, snooze... wekker, snooze.. KLOP KLOP KLOP! Oei, Sam klopt op de deur. Sarah, opstaan! Voor Sam is het al geen verrassing meer als hij de slapertjes in Sarah's ogen ziet. Hij besluit dus nog maar  een beetje in de hangmat te gaan liggen tot Katrien ook klaar is met zich te verdedigen tegen de aanvullende muggen, nog 3 muggenbeten erbij. Waarom kiezen ze toch altijd Katrien?

Het is alweer een prachtige zonnige ochtend met een fris windje. Ideaal weer om je T-shirt boven te halen.

We passeren nog even voorbij onze plaatselijke dierentuin en we zien een gigantisch klein kuikentje, en daar nog ééntje, en nog ééntje en nog ééntje... 'Piep piep piep piep!' zeggen de kleine kuikentjes! Onze beste vriend Malick (rechts op de foto met een stokje in zijn mond) toont zijn kunsten door meteen 3 kleine kuikentjes te vangen voor ons. Wat is dat toch schattig! We dopen ze tot Miranda Goes, Vanessa Orroi en Ronny Rosseel. Er zijn nog 7 kuikentjes die geadopteerd moeten worden. Zijn er kandidaten? Alleen bij het vinden van een goede naam kun je in aanmerking komen. De selecties zijn streng! 

's Avonds gaan we voor de tweede keer alleen naar de supermarkt. We zijn net op de hoek van de straat  en horen dan plots 'Sarah! Saaaaaaam! Katrien!' Niet veel later komen 5 kleutertjes naar ons toegelopen. Ze vliegen rond onze nek. Wij vinden het superleuk! Meteen weet heel de Zandstraat onze naam. Dat is goed meegenomen. In de supermarkt kan Sam het even niet meer aan. Minuuuuuten lang zit hij voor de frigo's en diepvriezers te staren. Hij heeft ongelofelijk veel zin in kaas en bedenkt plots een schitterend idee. Vrijdag houden we 's avonds een lekkere maaltijd met brood en kaas en choco... Klinkt in jullie oren misschien niet zo bijzonder, maar voor ons is dat iets wat we al een hele tijd niet meer gegeten hebben 's avonds: een koude maaltijd! Op de terugweg komen we langs 2 jongens, die we niet herkennen. Maar ze zijn blijkbaar wel van onze school, als we ze 'Bonjour, Olliebollie' zeggen.
Tot zover de spannende woensdag...


Donderdag

Vandaag zijn we voor de laatste keer te vinden in onze klas: Katrien in het tweede leerjaar en Sarah en Sam in het derde leerjaar, want morgen zijn we te gast in de kleuterklas! Wat we voor hen in petto hebben is binnenkort te lezen op onze blog! Sarah en Sam leiden hun les op een leuke manier in. De foto's verduidelijken al veel...

Deze namiddag stond er een oudercontact gepland. Neem gerust eventjes de tijd om alle 65 leerlingen hun ouders te ontvangen en uitleg te geven over hun resultaten op de toetsen. Dit hebben de leerkrachten dan ook gedaan. Vanaf 15u30 tot 18uur zitten de leerkrachten paraat in de klas. De ouders stromen langs alle kanten toe op de school.

Op de deur hangt er een blad waardoor de ouders meteen al op de hoogte worden gebracht over op de hoeveelste plaats hun allerliefste zoon of dochter gerankt staat. We konden onze ogen niet geloven! Na een halfuurtje de besprekingen te hebben bijgewoond,  houden we het toch wel voor bekeken. We voelen ons niet echt nuttig, want we zitten daar maar gewoon te luisteren naar hoe zoon of dochter het in de klas doet. Over hoe slecht  het deze keer wel gegaan is, want dochterlief is van de eerste plaats naar de derde plaats van de klas gezakt, een echte schande! Wat we wel positief vinden is dat ze een oudercontact organiseren, dat hadden we hier niet verwacht.

We maken ons dus maar nuttig door materiaal te maken voor de bewegingslessen van volgende week, en de lessen voor morgen in de kleuterklas. al moeten we wel een zware inspanning leveren voor we ons lokaal binnen kunnen treden via het raam.

We hebben meteen een aantal enthousiaste leerlingen rondom ons die ons maar al te graag zouden willen helpen met het schilderen. Na enkele minuten beginnen ze ook elkaar te schilderen. Geen neus blijft nog zwart! (Doordenkertje!)