Aangekomen in Mmmbour!

Na een uiterst geslaagde citytrip, begon de uiterst vermoeiende vlucht richting Dakar. We zoeken tevergeefs naar een handige positie op onze veel te kleine vliegtuigstoeltjes: ondersteboven, binnenstebuiten, van links naar rechts, van boven naar onder en terug, tussen de zetel, in de zetel, onder de zetel, in het bagagerek en alle andere mogelijke en vooral onmogelijke plaatsen…

 Katrien binnenstebuiten en Sam ondersteboven.

Tot we een ‘perfecte’ zitplaats hebben gevonden, maar dan… fasten your seatbelts! De landing wordt ingezet en perfect uitgevoerd. Dat verdient een applausje… Deze keer met meer succes: iedereen doet mee. Klinkt veelbelovend!

We nemen onze rugzak, doen onze jas aan en gaan richting de exit van het vliegtuig. Maar als we die uitstappen, stellen we ons de vraag waarom we een jas meehebben…

Als we eindelijk onze bagage hebben, kunnen we de zoektocht starten naar meneer en mevrouw Sene. We worden onmiddellijk verwelkomd door het ontvangstcomité, van een WARME ontvangst gesproken! In een busje van de school gaat het vanaf dan de laatste rechte lijn in richting M’bour. Het is al een gat in de nacht als we aankomen aan onze villa. Ondanks het tijdstip is alles hier zo ‘waauw’ en zo ‘amai’! Ze kennen deze woordjes hier intussen al. De eerste taaluitwisseling is een feit.

We doen onze pyjama aan, rollen in ons bed… HOPEND op een goede nachtrust.

Enkele uren later…Stand van zaken: haan kraait veeeeel te vroeg, de moskee maakt een raar geluid (mwoemwoemwoeaaaaahiouaaa), krekels, luid-pratende-Senegalezen-die-vergeten-dat-er-drie-Belgen-liggen-te-slapen (maar die slapen ondertussen niet meer). Maar we mogen niet klagen hoor! Een schitterend domein! Hieronder volgt een korte beschrijving van onze verblijfplaats voor de komende drie maanden :

- Sam heeft een eigen kamer met uitzicht op het domein.

- Katrien en Sarah delen ‘la grande chambre’ dat uitkomt op het privé-dakterras.

- Beide kamers hebben een badkamer (douche, toilet, lavabooo… maar geen spiegel. Probleem!)

- Dakterras met hangmat en parasol (Is handig als het TE warm wordt! Wat hier wel meer dan eens kan gebeuren.)

- Tafels om buiten te eten.

- Draadloos internet. (Werkt als het niet TE warm is ;-), haha.)

- Op 2 seconden wandelen van de school.

- Gemiddelde middagtemperatuur van 30 graden (in de schaduw)!

- … (Een filmpje volgt nog!)

Kort voor de middag kregen we een rondleiding in het schoolgebouw en konden we kennis maken met het schoolteam en de ruim 850 leerlingen die ons maar al te graag een handje kwamen geven. Er was een korte bijeenkomst van het pedagogisch team, de vertegenwoordigers van de leerlingenraad (kennen ze hier ook al) en wij … de Belgische studenten. Sarah vond het Frans bij momenten behoorlijk moeilijk om te volgen. Sam en Katrien deden alsof ze het allemaal begrepen…

’s Namiddags konden we voor het eerst echt genieten van de Afrikaanse zon! Even bekomen van de uitputtende reis. Voor het laatst even genieten, want morgen vliegen we er al meteen in!

Rond 20 uur krijgen we onze eerste’ échte Afrikaanse maaltijd’: gefrituurde ballekes met salade en tomaten en mayonaise. Mmmmh klinkt lekker Belgisch horen we jullie denken…dat dachten wij ook ;-).

Drie maanden zonder tévé, oké… Maar drie maanden zonder jungle speed, dat lukt ‘nieed’. We afrikaniseren ons favoriete spel: AnAnAs (West-Vlaamse uitspraak), ananas (Engelse uitspraak)… tot plots onze frank viel… pineapple mocht ook meedoen! Best dat we geen les moeten geven in het Engels!

We maken julie wat jaloers met een aantal foto's van onze eerste dagen ...

Het zicht vanop ons dakterras, u ziet de zandstraat bij valavond.

 

     

Om de heimwee naar de Belgische tv toch niet al te groot te maken: FC de Kampioenen.

Stoffige, ongewassen voetjes in Senegal

Tot de volgende .....!!!!